Αθανασία Καψαλιάρη. Παιδικά τραύματα. Οι ‘μη εκδιδόμενες’ απέναντι από τις εκδιδόμενες.

Αθανασία Καψαλιάρη. Παιδικά τραύματα. Οι ‘μη εκδιδόμενες’ απέναντι από τις εκδιδόμενες.

Στις εκάστοτε ιστορικό-κοινωνικό-πολιτικές συγκυρίες ίσταται να υφίστανται κατηγοριοποιήσεις. Οι κατηγοριοποιήσεις είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο, το οποίο έχει αναλυθεί με ποικίλες μεθόδους διερευνητικές τόσο του υποκειμένου όσο και αντίστοιχων αναλύσεων σε θεωρητικό επίπεδο των μαζών. Ας ξεφύγουμε όμως από τα δεδομένα και ας περιοριστούμε σε εκείνες τις ψυχολογικές, κοινωνιολογικές, εγκληματολογικές και κυρίως ιστορικές διαχωριστικές συνιστώσες όπου το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’ διαχωρίζει (ή φαντασιώνεται) με πολεμοχαρή τρόπο τον διαχωρισμό του από το ιστορικό υποκείμενο των εκδιδόμενων γυναικών.

Η ανάγκη του διαχωρισμού των ‘μη εκδιδόμενων’ από τις εκδιδόμενες

Οι ‘μη εκδιδόμενες’ γυναίκες συμπεριφέρονται απορριπτικά προς τις εκδιδόμενες. Η απορριπτικότητα των ‘μη εκδιδόμενων’ αρνείται με σθεναρότητα να συνυπολογίσει βασικές συγκυρίες των εκδιδόμενων, όπως: ιστορικός χρόνος, ιστορικές συγκυρίες, κοινωνικό-οικονομικές συγκυρίες, συλλογικό τραύμα και, εν γένει, διάφορες μορφές τραυμάτων από - και έξω από - τη σφαίρα του μεμονωμένου ατόμου. Ακόμη, και, ο ιστορικός χρόνος κατά τον οποίο τα εκδιδόμενα ανήλικα και, εν γένει, εκδιδόμενες γυναίκες διαχωρίστηκαν ως έχει, αντιμετωπίζεται από τις ‘μη εκδιδόμενες’ διαμέσου του χρονικού τεμαχισμού. Ο χρονικός τεμαχισμός ανάμεσα στον ψευδή διαχωρισμό μεταξύ παιδικής πορνείας και πορνείας ενήλικων γυναικών βοηθά το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’ να διατηρεί ή να φαντασιώνεται την ακρότητα των πόλων.

Η ανάγκη του διαχωρισμού των ‘μη εκδιδόμενων’ από τις εκδιδόμενες γυναίκες αφορά και όλα τα υλικά και ‘άυλα αγαθά’ του πολιτισμού εντός του οποίου υπάρχει και διαμορφώνεται το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’. Οι ‘μη εκδιδόμενες’ παλεύουν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν τα υλικά και ‘άυλα αγαθά’ τα οποία θα κληρονομήσει η επόμενη γενιά τους, τα τέκνα των ‘μη εκδιδόμενων’ και, εν γένει, το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’.

Με αυτή τη λογική το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’ διαγράφει στην ιστορία μέσω της ιστορικής του πράξης τον εξής διαχωρισμό: ‘μη εκδιδόμενα ανήλικα’ - εκδιδόμενα ανήλικα και ‘μη εκδιδόμενες γυναίκες’ - εκδιδόμενες γυναίκες.

Οι ‘μη εκδιδόμενες’ και η επιστήμη. Η επιστήμη των ‘μη εκδιδόμενων’ ως διαχωριστικό τείχος προφύλαξης από τις εκδιδόμενες.

Η επιστήμη των ‘μη εκδιδόμενων’ προβάλλεται μέσω δύο κύριων αντιφάσεων. Αφενός, μέσω της υπεράσπισης των εκδιδόμενων ανήλικων παιδιών και ενήλικων εκδιδόμενων γυναικών και, αφετέρου, μέσω της χρησιμοποίησης ‘επιστημονικών πορισμάτων’ που επεκτείνουν τον διαχωρισμό ανάμεσα τους.

Εν τούτοις, το νομικό σύστημα σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο μέσω των νομικών του διατάξεων υπερασπίζει τον διαχωρισμό σε ‘μη εκδιδόμενες’ και εκδιδόμενες. Ταυτοχρόνως, οι ‘μη εκδιδόμενες’ υπερασπίζονται την παρουσία του νομικού συστήματος, το οποίο συνυπογράφει αυτόν τον διαχωρισμό.

Ο εθελοντισμός προς τα εκδιδόμενα ανήλικα και, εν γένει, εκδιδόμενες γυναίκες- μέσω διαφόρων πολιτικών πάταξης της παιδικής πορνείας και τις πορνείας των ενηλίκων εντός μιας κοινωνίας εθελοντισμού, που πλην σαφώς και ομολογουμένως αποτελεί φορολογικό παράδεισο – είναι αδύνατο να ελαττώσει αυτόν τον διαχωρισμό. Αυτή η ανεπάρκεια του εθελοντισμού αφορά την θέση αποφασιστικής υπεροχής των ‘μη εκδιδόμενων’– και επομένως διαχωρισμού τους - από τις εκδιδόμενες γυναίκες καθώς το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’ γυναίκες διαχωρίζει την οντότητά του.

Το επιστημονικό αντικείμενο των ‘μη εκδιδόμενων’ θα έπρεπε σε πολλές των περιπτώσεων να αντιστραφεί και να εισαχθεί ένα νέο επιστημονικό πεδίο- τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο – αυτό των ‘μη εκδιδόμενων’ γυναικών. Τι σχεδιαγράμματα, τι ερευνητικές υποθέσεις, τι μέθοδο και τι εργαλεία να χρησιμοποιήσουμε για της ‘μη εκδιδόμενες’; Ποια είναι η κατάλληλη θεωρία για το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’; Να δημιουργήσουμε αυτή την ενημερωτική καμπάνια για το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’; Ποιο εθελοντικό πρόγραμμα είναι κατάλληλο για να παράσχουμε εθελοντική βοήθεια στις ‘μη εκδιδόμενες’; Υπάρχει δράστης στις ‘μη εκδιδόμενες’ γυναίκες ή είναι αυτές άλλος ένας δράστης για τις εκδιδόμενες;

Τελειώνοντας, στον ιστορικό χρόνο οι ‘μη εκδιδόμενες’ έπαιξαν τον δικό τους ρόλο και κυρίως συνέβαλαν στον διαχωρισμό: εκδιδόμενα ανήλικα - ‘μη εκδιδόμενα’ ανήλικα και εκδιδόμενες – ‘μη εκδιδόμενες’. Σκόπιμη πράξη; Ίσως!

Τα εκδιδόμενα ανήλικα και οι εκδιδόμενες γυναίκες μέσα από τη συλλογική πολλαπλή τραυματική εμπειρία βλέπουν στα πρόσωπα των ‘μη εκδιδόμενων’ γυναικών τον δράστη. Αυτός ο δράστης έχει το ίδιο φύλο και κυρίως μέσω της έμφυλης ομοιότητας με τις εκδιδόμενες (ιδού η αντίφαση) αγωνίζεται με κάθε μέσο για τον διαχωρισμό από αυτές.

Το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’ γυναίκες είναι άξιο επιστημονικού ενδιαφέροντος. Να μελετήσουμε αυτό το συλλογικό υποκείμενο! Διακινούνται! Αν ναι, πώς! Τι συμβαίνει με το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’ που στέλνουν τους γιούς τους στα εκδιδόμενα ανήλικα και εκδιδόμενες γυναίκες να ανδρωθούν; Πως λέγεται αυτή η πράξη με βάση το κανονικό δίκαιο; Περίθαλψη εγκληματία; Τότε κρίνεται αναγκαία η παραγωγή μιας σειράς νομικών διατάξεων για τις ‘μη εκδιδόμενες’; Από τι συναισθηματικό κόσμο διακατέχεται το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’ γυναίκες; Έχουν τραύμα ή ψυχική νόσο; Δεν έχει καταγραφεί μέχρι τον παρόντα ιστορικό χρόνο η ψυχο- συναισθηματική κατάσταση τους;

Εν τέλει, υπήρξαν στην ιστορία πολιτισμοί όπου το ιστορικό υποκείμενο εκδιδόμενο ανήλικο ή εκδιδόμενη γυναίκα δεν υφίσταται. Την στιγμή όμως που διαγράφουν αθέλητα τον δικό τους ιστορικό ρόλο θα πρέπει να ερευνήσουμε και τον ρόλο που διαγράφει το συλλογικό υποκείμενο ‘μη εκδιδόμενες’. Οι ‘μη εκδιδόμενες’ μέσα από την έμφυλη ομοιότητα με τις εκδιδόμενες και ζητώντας τον διαχωρισμό ουσιαστικά λειτούργησαν στην ιστορία ως δράστες της πορνικής σχέσης.