Αθανασία Καψαλιάρη. Παιδικά τραύματα. Η εμπειρία της εκδιδόμενης σε αντιδιαστολή με την εμπειρία του πορνοπελάτη.

Αθανασία Καψαλιάρη. Παιδικά τραύματα. Η εμπειρία της εκδιδόμενης σε αντιδιαστολή με την εμπειρία του πορνοπελάτη.

Η στιγμή της συνεύρεσης της εκδιδόμενης με τον πορνοπελάτη απαιτεί έναν κοινό ιστορικό χρόνο. Τα δύο μέρη μοιράζονται μια κοινή εμπειρία, ένα κοινό μεν αλλά διαφορετικό, άνισο, έντονο ή και βίαιο, συντονισμένο αλλά όχι και σύντονο βίωμα από την πρώτη στιγμή ως το τέλος που ποτέ δεν μπορεί να είναι τελείωμα. Η αρχική και τελική φάση χαρακτηρίζονται από ακραία αντιφατικά συναισθήματα, φαντασιώσεις, σκέψεις κ.ο.κ. σε μια κοινά βιωμένη εμπειρία σε συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο.

Το φαντασιακό του πορνοπελάτη και το φαντασιακό της εκδιδόμενης

Ο πορνοπελάτης με ένα συγκεκριμένο φαντασιακό σενάριο εισέρχεται σε διαδικασία πληρωμένου σεξ με την ανήλικη εκδιδόμενη και, εν γένει, την εκδιδόμενη γυναίκα. Η ανήλικη εκδιδόμενη και η εκδιδόμενη εν γένει εισέρχονται σε διαδικασία πληρωμένου σεξ φέροντας κάποιο σενάριο, που όμως χαρακτηρίζεται από χάσματα, δηλαδή, από τη μη προβλεψιμότητα της τελικής φάσης της συγκεκριμένης χρονικο-τοπικά ιστορικά προσδιορίσιμης εμπειρίας.

Το φαντασιακό του πορνοπελάτη τίθεται σε λειτουργία και ξεδιπλώνεται σε συγκεκριμένες, συνήθως, τελετουργίες και πρακτικές κατά την στιγμή της συνεύρεσης. Υπάρχει δηλαδή για τον πορνοπελάτη μια πραγμάτωση του φαντασιακού σεναρίου του. Η εκδιδόμενη (και η εκδιδόμενη εν γένει) φέρει και αυτή κάποιο φαντασιακό σενάριο, με την διαφορά όμως ότι δεν πραγματώνεται εντός του συμμετέχοντα και της χρονικο-ιστορικά κοινής βιωμένης εμπειρίας. Το φαντασιακό του πορνοπελάτη και της εκδιδόμενης διαφέρουν ριζικά: Αφενός, ο πορνοπελάτης, μέσω της πραγμάτωσης του φανασιακού του σεναρίου, είναι εύλογο να θέλει το αντικείμενό του ζωντανό, με την έννοια της ζώσας έμβιας ύλης, καθώς του είναι χρήσιμο στην επιτέλεση της τελικής φάσης του φαντασιακού του σεναρίου. Αφετέρου, η εκδιδόμενη (και η εκδιδόμενη εν γένει) επιζητά τα άκρως αντίθετα για τον πορνοπελάτη, την απαλλαγή, απομάκρυνση και διαγραφή από τη μνήμη, με την διαφορά ότι αδυνατεί να πραγματώσει επάνω του το φαντασιακό της σενάριο.

Η εμπειρία του πορνοπελάτη και η εμπειρία της εκδιδόμενης

Η εμπειρία του πληρωμένου σεξ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ποιοτικά κατώτερη ή ψευδής εμπειρία, κυρίως γιατί απαιτεί έναν εξωτερικό παράγοντα, δηλαδή το μίσθωμα, ώστε να καταστεί δυνατή. Με την έλλειψη αυτού του στατικού παράγοντα θα ήταν ανέφικτη αυτή η ιστορικά προσδιορίσιμη κοινή εμπειρία. Ως σε ψευδή εμπειρία, ο μετέχων πορνοπελάτης, μέσω της πραγμάτωσης του φαντασιακού του σεναρίου, υποτάσσει τον εαυτό του σε υποδεέστερο ανθρωπομορφικό ον – η ανθρωπιά της εκδιδόμενης δεν είναι αναγκαία και, έτσι κι αλλιώς, κατά την πράξη θα διαγραφεί – κυρίως γιατί καταφέρνει να πραγματώσει το σενάριο του μέσω της ψευδούς εμπειρίας. Η εκδιδόμενη, μέσω της μη πραγμάτωσης του φαντασιακού της σεναρίου και συνεχίζοντας να επιβιώνει μέσω της μη πραγμάτωσης, (αγωνίζεται για και) καταφέρνει την ανύψωση της ως υποκείμενο που κανένας δεν μπορεί να το υποβιβάσει μόνιμα σε αντικείμενο. Υπάρχει μια ακραία αντίφαση ανάμεσα στη μη πραγμάτωση του σεναρίου της εκδιδόμενης που επιβιώνει και του πορνοπελάτη που αδυνατεί να επιβιώσει μέσω της μη πραγμάτωσης του φαντασιακού του σεναρίου. Με αυτή τη λογική, ο πορνοπελάτης, μη έχοντας το μίσθωμα προς επιτέλεση του φαντασιακού του σεναρίου, σε ποια κατηγορία θα ενέπιπτε; Και, αν συνυπολογίσουμε τη μάζα των πορνοπελατών ως μη εχόντων το μίσθωμα, που καθιστά εφικτή την πορνική σχέση προς επιτέλεση του μαζικού φαντασιακού σεναρίου, το μαζικό φαντασιακό σενάριο των πορνοπελατών πως θα πραγματωνόταν;

Το μαζικό φαντασιακό του πορνοπελάτη και το μαζικό φαντασιακό της εκδιδόμενης

Το μαζικό φαντασιακό του πορνοπελάτη και το μαζικό φαντασιακό της εκδιδόμενης (και της εκδιδόμενης εν γένει) χαρακτηρίζονται από αντιτιθέμενα σε μαζικό επίπεδο φαντασιακά σενάρια. Στην ουσία, σε αυτά τα δυο άκρως αντίθετα συλλογικά υποκείμενα ελλοχεύουν οι όροι της ζωής και του θανάτου. Αφενός, το μαζικό φαντασιακό του πορνοπελάτη έχει ανάγκη την έμβια ζώσα ύλη της εκδιδόμενης αφού σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν ένα φαντασιακό χωρίς πραγμάτωση ή σε αναζήτηση αυτής της πραγμάτωσης και, αφετέρου, το φαντασιακό της εκδιδόμενης κυριαρχείται από όρους θανάτου για τον συλλογικό πορνοπελάτη.

Σύμφωνα με την Φεμινιστική Ψυχολογία, πίσω από τις πρακτικές της πορνείας κρύβονται οι έμφυλες διαφορές των φύλων. Αυτές οι έμφυλες διαφορές των φύλων μεταφέρονται σε όλα τα επίπεδα των έμφυλων ψεύτικων εικόνων και συνοδεύονται από ένα σύνολο αναπαραστάσεων για τις διαφορές των φύλων. Αυτές οι αναπαραστάσεις συνδέονται με άλλες κοινωνικές διαιρέσεις, όπως η εθνικότητα ή η φυλή και ενσωματόνονται εντός ενός κοινωνικού στερεοτύπου, το οποίο συνυπάρχει μαζί με το κοινωνικό στίγμα.

Υπάρχει μια ιστορική κοινωνική δομή κατά την οποία συνηθισμένος κανόνας είναι ο άντρας να ασκεί πολιτικό, κοινωνικό και σεξουαλικό έλεγχο στη γυναίκα. Στην ουσία, ο χώρος της πορνείας διευθετείται από τους άντρες, ως πελάτες της πορνικής σχέσης καθώς υποκρύπτονται έμφυλες σχέσεις εξουσίας. Ουσιαστικά πρόκειται για μία σχέση εξουσίας, η οποία εντάσσεται και εντός του καπιταλιστικού συστήματος.

Ολοκληρώνοντας, ο πελάτης, ακόμη και οι φαντασιώσεις του για τις εκδιδόμενες γυναίκες, συνέστησαν αντικείμενο εξονυχιστικής διερεύνησης από θεσμικούς και μη θεσμικούς φορείς. Αντίθετα, οι φαντασιώσεις των εκδιδόμενων για τους πελάτες του πορνικού σεξ απουσιάζουν ή υστερούν θεαματικά σε βιβλιογραφική δύναμη. Η εμπειρία των εκδιδόμενων (και των εκδιδόμενων εν γένει), υποβιβάζεται στο σύνολο της, αφενός γιατί η παραποίηση του ιστορικού υποκειμένου κρύβει έναν ωφελιμισμό και, αφετέρου, γιατί το συλλογικό φαντασιακό του πορνοπελάτη περιορίζει την υποκρυπτόμενη βαρβαρότητά του στο χώρο των εκδιδόμενων, και εν γένει εκδιδόμενων γυναικών.